photo: Amary, collage: Jordi Soler
HALLUCINATION (…intimité)
Avec quel vertige son intimité
m’emporte vers l’hallucination.
Ou je délire ?
Mes doigts traversent ses labyrinthes
ses énigmes
ses forêts exponentielles
Ou je délire ?
Avec quelle précision
des fleurs,
des planètes,
et des tunnels,
surgissent de son entrecuisse
entre délices et abysses.
Ou je délire ?
Je n’ai pas le temps de tout saisir,
de son intimité
tout survient à trop grande vitesse
je rugis à chaudes larmes.
Ou je délire?
Des miroirs de salive
font des bonds sur les étoiles,
des kaléidoscopes de plaisir
plongent vers l’infini
Ou je délire?
Son ange
murmure près de moi.
Ou je délire ?
Son intimité épouse ma main
et mes doigts s’y glissent.
Ou je délire?
Sa respiration
joue la symphonie de l’Eden.
Ou je délire ?
Son océan se précipite
à califourchon
me donnant le tournis,
je ne parviens pas à penser.
Ou je délire ?
Parmi des cataractes d’images
vole-t-elle avec les séraphins?
Ou je délire ?
Son intimité apparaît et disparaît
Elle m’avale et me recrache.
Ou je délire ?
Je sens qu’il va se passer quelque chose
‘encore plus prodigieux
lorsque … la mer m’engloutit
our les siècles des siècles
Ou je délire?
ARRABAL,
Jour de Saint Lautréamont de l’an 139 de l’E’ P.
* * *
INTIMACY
With such vertigo her intimacy
sweeps me up just shy of hallucination.
Or am I delirious ?
My fingers pass through her mazes
her enigmas
her tree groves exponentially
Or am I delirious ?
With such precision do
flowers,
planets,
and tunnels,
spring up between her thighs
among delights and chasms.
Or am I delirious ?
Time runs out I won’t seize all
of her intimacy
it’s surging all too fast
I am roaring crying my eyes out.
Or am I delirious ?
Mirrors of saliva
bouncing against the stars
kaleidoscopes of pleasure
nosediving into infinity
Or am I delirious ?
Her angel
whispers near me.
Or am I delirious ?
Her intimacy espousing my hand
my fingers do slip within.
Or am I delirious ?
Her breathing is playing
the Eden symphony
Or am I delirious ?
Her tidal wave sweeps through
with her straddling
I am reeling
I cannot think.
Or am I delirious ?
Among cataracts of images
is she flying with seraphims ?
Or am I delirious ?
Her intimacy gone again here again
swallows me spits me out.
Or am I delirious ?
Something even more prodigious, I feel,
Will occur just now
for centuries and centuries
the sea engulfs me
Or am I delirious ?
ARRABAL (english: ‘Ramona’)
Saint Lautréamont, 139 (E.’P)
***
INTIMIDAD
Con qué vértigo su intimidad
me transporta hacia la alucinación.
¿O deliro?
Mis dedos atraviesan sus laberintos
sus enigmas
sus selvas exponenciales
¿O deliro?
Con qué precisión
flores
planetas
y túneles
surgen en su entrepierna
entre delicias y abismos
¿O deliro?
No me da tiempo para verlo todo,
de su intimidad
todo desfila rapidísimamente
rujo a lágrima viva
¿O deliro?
Espejos de saliva
saltan sobre las estrellas
caleidoscopios de placer
se sumergen en el infinito
¿O deliro?
Su ángel
susurra a mi lado
¿O deliro?
Su intimidad se adapta a mi mano
y mis dedos se deslizan en ella
¿O deliro?
Su respiración
interpreta la sinfonía del Edén
¿O deliro?
Su océano se precipita
a horcajadas
hacia el desmayo,
y no consigo pensar
¿O deliro?
Entre las cataratas de imágenes
¿vuela, ella, con los serafines?
¿O deliro?
Su intimidad aparece y desaparece.
Me traga y me proyecta
¿O deliro?
Siento que va a ocurrir algo
aún más prodigioso
cuando… el mar me engulle
por los siglos de los siglos
¿O deliro?
ARRABAL
San Lautréamont del año 139 (E.’P)
**
* *
***
***
en catalan (Jordi Soler):
INTIMITAT
Amb quin vertigen la seva intimitat
em transporta cap a l’al·lucinació
O desvariejo?
Els meus dits travessen els seus laberints
els seus enigmes
les seves jungles exponencials
O desvariejo?
Amb quina precisió
flors
planetes
i túnels
sorgeixen en el seu entrecuix
entre delícies i estimballs
O desvariejo?
No tinc temps de veure-ho tot,
de la seva intimitat
tot desfila a corre-cuita
bramulo a llàgrima viva
O desvariejo?
Miralls de saliva
salten sobre les estrelles
calidoscopis de plaer
s’enfonsen en l’infinit
O desvariejo?
El seu àngel
xiuxiueja al meu costat
O desvariejo?
La seva intimitat s’acomoda a la meva mà
i sobre ella llisquen els meus dits
O desvariejo?
El seu alenar
interpreta la simfonia de l’Edèn
O desvariejo?
El seu oceà es precipita
cama ací, cama allà
cap a l’esvaniment
i no aconsegueixo pensar
O desvariejo?
Entre les cascades d’imatges
vola ella, amb els serafins?
O desvariejo?
L seva intimitat apareix i desapareix
m’engoleix i em projecta
O desvariejo?
Sento que succeirà alguna cosa
encara més prodigiosa
quan la mar… m’engoleix
per als segles dels segles
O desvariejo?
ARRABAL
Sant Lautréamont de l’any 139 (E.’ P.)
***
私密
費南度．阿拉巴爾（Fernando Arrabal）作
尉任之 譯/ traduction : Yu Jen-chih
以怎樣的暈眩
她的私密
將我引向幻覺。
還是我兀自癲狂？
我的手指穿過她的迷宮
她的謎語
她的函數叢林
還是我兀自癲狂？
以何等的精確
花朵，
星球，
和隧道，
自她雙腿間湧現
在逸樂與深溝之間。
還是我兀自癲狂？
我沒時間抓住所有，
以她的私密
一切在過快的速度中存活下來
我熱淚嚎啕。
還是我兀自癲狂？
唾液形成的鏡子
在星空中做出連續的跳躍，
愉悅的萬花筒
向無窮盡延伸
還是我兀自顛狂？
她的天使
在我耳邊絮語。
還是我兀自癲狂？
她的私密貼合我的手掌
而我的手指在她的私處滑動。
還是我兀自癲狂？
她的呼吸
奏響伊甸園的交響曲。
抑是我兀自癲狂？
她的海洋猛然
跨坐
令我暈眩，
使我無法思考。
還是我兀自癲狂？
在圖像的激流中
她與六翼天使們共飛翔？
還是我兀自癲狂？
她的私密出現與消失
她將我吞下再吐出。
還是我兀自癲狂？
我預感將發生一件
更為神奇的事
當…大海將我吞噬
一個世紀又一個世紀
還是我兀自癲狂？
寫於空想科學紀元（Pataphysic Era）第一百三十九年聖羅特黑阿蒙日（St.Lautréamont Day）
**
INTIMIDADE
Con que vertixe a súa intimidade
me transporta cara á alucinación.
Ou deliro?
Os meus dedos atravesan os seus labirintos
os seus enigmas
as súas selvas exponenciais
Ou deliro?
Con que precisión
flores
planetas
e túneles
xorden na súa entreperna
entre delicias e abismos
Ou deliro?
Non teño tempo para velo todo,
da súa intimidade
todo desfila rapidisimamente
ruxo a bágoa viva
Ou deliro?
Espellos de saliva
saltan sobre as estrelas
calidoscopios de pracer
somérxense no infinito
Ou deliro?
O seu anxo
murmura ao meu lado
Ou deliro?
A súa intimidade adáptase á miña man
e os meus dedos esvaran nela
Ou deliro?
A súa respiración
interpreta a sinfonía do Edén
Ou deliro?
O seu océano precipítase
a canchapernas
cara ao desmaio,
e non consigo pensar
Ou deliro?
Entre as cataratas de imaxes
voa, ela, cos serafíns?
Ou deliro?
A súa intimidade aparece e desaparece.
Trágame e proxéctame
Ou deliro?
Sinto que vai acontecer algo
aínda máis prodixioso
cando… o mar engóleme
polos séculos dos séculos
Ou deliro?
ARRABALDE
San Lautréamont do ano 139 (E. ‘P
trad galego de Jaime Asensi
**
Hortvs amoenvs
Qvali vertigine hortvs svvs
ad alvcinationem me dvcit.
Delirove?
Digiti trans svos labyrinthos
aenigmata
silvas mvltiplices evnt.
Delirove?
Qvam exacte
flores
planetae
canalesqve
ab ingvine svo svrgvnt
inter volvptates et voragines.
Delirove?
Deest mihi tempvs vt omnia capiam,
ex horto svo
accedvnt omnia perceleriter,
ardentibvs cvm lacrimis rvgio.
Delirove?
Salivosa specvla
inter astra salivnt,
calidoscopia volvptaria
in infinitatem demergvnt.
Delirove?
Angelvs svvs
ivxta me mvssitat.
Delirove?
hortvs svvs meam implet manvm
digitiqve illvc labvntvr.
Delirove?
Halitvs svvs
paradisiacam symphoniam canit.
Delirove?
Oceanvs rvit svvs
varicans
mihi caliginem offvndens:
cogitare neqveo.
Delirove?
Inter imaginvm cataractas
volitatne cvm seraphim?
Delirove?
Apparet et vanescit hortvs
me havrit meqve evomit.
Delirove?
Sentio aliqvid fore
etiam prodigiosivm
cvm… mare me sorbet
per saecvla saecvlorvm.
Delirove?
Ferdinandvs scribebat Arrabal
die sancti Lavtreamontis
anni cxxxix Aerae Pataphysicae
(24 xi 2011 aerae vvlgaris)
[Latine vertit Pollvx Hernúñez]
***
Μυχός
Με πόση έξαψη ο μυχός της
με σύρει στην παραίσθηση.
Ή μήπως παραληρώ;
Τα δάχτυλά μου διασχίζουν τους λαβυρίνθους της
τα αινίγματα
τα εκτεθειμένα δάση της.
Ή μήπως παραληρώ;
Με πόση επιδεξιότητα
Άνθη
Πλανήτες
Σήραγγες
αναδύονται από το φύλο της
μέσα σε απολαύσεις και αβύσσους.
Ή μήπως παραληρώ;
Δεν έχω χρόνο να κυριεύσω
όλο τον μυχό της
τα πάντα συμβαίνουν με πολύ μεγάλη ταχύτητα
βρυχώμαι με καυτά δάκρυα.
Ή μήπως παραληρώ;
Καθρέφτες σάλιου
χοροπηδούν στα αστέρια
καλειδοσκόπια ηδονής
βυθίζονται στο άπειρο.
Ή μήπως παραληρώ;
Ο άγγελός της
ψιθυρίζει δίπλα μου.
Ή μήπως παραληρώ;
Ο μυχός της γίνεται ένα με το χέρι μου
τα δάχτυλά μου γλιστρούν μέσα του.
Ή μήπως παραληρώ;
Η ανάσα της
παίζει τη συμφωνία της Εδέμ.
Ή μήπως παραληρώ;
Ο ωκεανός της εφορμά
ιππεύοντας
με ζαλίζει,
δεν καταφέρνω να σκεφτώ.
Ή μήπως παραληρώ;
Μέσα σε καταράκτες εικόνων
εκείνη φτερουγίζει με τα σεραφείμ;
Ή μήπως παραληρώ;
Ο μυχός της εμφανίζεται και εξαφανίζεται
με καταβροχθίζει και με φτύνει.
Ή μήπως παραληρώ;
Θα γίνει κάτι, το αισθάνομαι
ακόμη πιο μνημειώδες
όταν… η θάλασσα με καταπίνει
για τους αιώνες των αιώνων.
Ή μήπως παραληρώ;
ARRABAL, Jour de Saint Lautréamont de l’an 139 de l’E’ P.
(Traduction en grec, Kalliopi Exarchou)
Intimitat
Amb quin aboliment la sia intimitat
Me rebala cap a la farfantèla.
O desvari ?
Los seus dits traversan los seus labirints
las sias enigmas
las sias selvas esponencialas
O desvari ?
Amb quina precision
flors
planètas
e tunèls
sorgisson de la sia entre-cuèissa
entre delicis e abisses
O desvari ?
Ai pas lo temps d’arrapar tot
de la sia intimitat
tot ven sulcòp tròp lèu
rugissi amb lagremas coma d’amètlas.
O desvari ?
Miralhs d’escupinha
bombejan sus las estèlas
caleidoscòpis de plaser
cabusson cap a l’infinit
O desvari ?
Lo sèu àngèl
Marmulha prèp de ièu.
O desvari ?
La sia intimitat esposa la mia man
e los meus dits se liscan en èla.
O desvari ?
Lo seu alenament
joga la simfònia de l’Eden.
O desvari ?
Lo seu ocean se precipita
a cabrit-cabròt
que ne veni falord
pòdi pas mai pensar.
O desvari ?
Demest de cataractas d’imatges
Benlèu vola amb los serafins ?
O desvari ?
La sia intimitat pareis e desapareis
M’engolìs e m’escupìs.
O desvari ?
Senti que se va passar quicòm
encara mai prodigiós
quand…la mar m’aprigondìs
per de sègles e de sègles
O desvari ?
Arrabal
Sant Lautreamont de l’an 139 (E.P)
Revirada occitana Sèrgi Combes
***
INTIMITET
Med hvilken svimlen drager hendes intimitet
mig ind i hallucinationen
Eller drømmer jeg?
Mine fingre vandrer gennem hendes labyrinter
hendes gåder
hendes grænseløse skove
Eller drømmer jeg?
Med hvilken præcision
dukker
blomster
planeter
og tunneller
op mellem hendes ben
mellem vellyst og afgrunde
Eller drømmer jeg?
Jeg når ikke at se hele
hendes intimitet
det haster forbi med lynets hast
brøler jeg med bitre tårer
Eller drømmer jeg?
Spejle af saliva
springer ud på stjernerne
lystens kalejdoskop
synker ned i uendeligheden
Eller drømmer jeg?
Hendes engel
hvisker ved min side
Eller drømmer jeg?
Hendes intimitet tilpasser sig min hånd
og mine fingre glider over den
Eller drømmer jeg?
Hendes åndedræt
fortolker Edens symfoni
Eller drømmer jeg?
Hendes ocean flyder væk
overskrævs
hen imod afmagten,
og jeg kan ikke tænke
Eller drømmer jeg?
Blandt kaskader af billeder
flyver hun med seraferne?
Eller drømmer jeg?
Hendes intimitet dukker op og forsvinder igen.
Den opsluger mig og belyser mig
Eller drømmer jeg?
Jeg føler at der vil ske noget
endnu mere vidunderligt
når… havet sluger mig
i århundrede efter århundrede
Eller drømmer jeg?
ARRABAL
San Lautréamont år 139 (E.P)
Traducido por Viveca Tallgren
***
Intimität
( Vertrautheit)
Mit welchem Taumel
ihre Intimität
mich zu
zu Sinnestäuschungen
verleitet.
Oder bin ich wahnsinnig?
Meine Finger
fahren
durch ihre Labyrinthe,
ihre Rätsel,
ihre wachsenden Wälder.
Oder bin ich wahnsinnig?
Mit welcher Präzision
Blumen,
Planeten,
Tunnel,
aus ihren Schenkeln
zwischen Wonnen
und Untiefen
hervortauchen.
Oder bin ich wahnsinnig?
Ich habe nicht die Zeit
alles von ihrer Intimität
zu erfassen.
Alles geschieht bei
zu großer Geschwindigkeit.
Ich heule heiße Tränen.
Ihr Ozean
beeilt sich
ungesattelt,
mich in Taumel
zu versetzen.
Ich kann an nichts
denken.
Oder bin ich wahnsinnig?
Ihre Intimität
kommt und geht.
Sie verschluckt mich
und spuckt mich
wieder aus.
Oder bin ich wahnsinnig?
Ich fühle, daß sich etwas
noch Gewaltigeres anbahnt,
als…..das Meer mich verschlingt,
für Jahrhunderte.
Oder bin ich wahnsinnig?
Arrabal,
TRADUCT DE DOROTHÉE BOUCHARD
***
traduzione di Margherita Remotti
Con quale vertigine la sua intimità
mi trascina verso l’allucinazione. Oppure deliro?
Le mie dita scorrono i suoi labirinti
i suoi enigmi
le sue foreste esponenziali Oppure deliro?
Con quale precisione
fiori,
pianeti,
tunnel, germogliano nelle sue cosce tra abisso e delizia. Oppure
deliro?
Non ho il tempo di cogliere tutto,
dalla sua intimità
tutto accade troppo velocemente ruggisco a calde lacrime.
Oppure deliro?
Specchi di saliva rimbalzano contro le stelle,
caleidoscopi di piacere
si tuffano nell’infinito.
Oppure deliro?
Il suo angelo
mi mormora accanto.
Oppure deliro?
La sua intimità sposa la mia mano
e le mie dita vi scivolano dentro. Oppure deliro?
Il suo respiro
suona la sinfonia dell’Eden. Oppure deliro?
Il suo oceano precipita
a cavalcioni
vacillo,
non riesco a pensare. Oppure deliro?
Attraverso cataratte d’immagini sta volando tra i serafini?
Oppure deliro?
La sua intimità appare e scompare
mi ingoia e mi risputa fuori.
Oppure deliro?
ualcosa di ancora più prodigioso
sento che sta per accadere quando…
il mare m’inghiotte per i secoli dei secoli.
Oppure deliro?
