***

…après l’étourdissement…

 

 

…après l’étourdissement

de la petite mort

elle m’amène au repos

en me nommant  guerrier

*

et le délit conclut

le péché le plus mortel

le rapt de son âme

le vol de mon orgasme

*

grisé par son haleine

qui est son seul parfum

enivré par son foutre

évanoui pour l’après…

*

mes yeux se sont fermés

mes oreilles bouchées

mon cerveau s’abandonne

et mon esprit s’effondre

*

entre brume et délices

je m’en vais  doucement

peu à peu vers le rien

*

je m’enroule, rotatoire,

autour de sa présence

dans la spirale de son âme

*

alors mes dents  découvrent

la pointe de sa langue

et mes cils décèlent

les bouts de ses longs doigts

*

je ne sais plus rien dire

je ne sais plus parler

j’apprends à ronronner

*

mon âme s’épanouit

au tréfonds  de son âme

dans tous les siècles des siècles…

Fernando Arrabal, Paris,

13  Clinamen de 138  de l’E. ’P. (4-IV-12 ‘v’),

nat. de Maldoror, corsaire aux cheveux d’or.

**

 

...después del  desmayo…

 

…después del  desmayo

por la « petite mort »

me lleva ya al reposo

llamándome guerrero

*

concluido el asalto

del más mortal pecado

del rapto de su alma

del robo de mi orgasmo

*

chiflado por su aliento

que es todo su  perfume

me emborracha su  zumo

y el después me  sincopa…

*

mis ojos ya se cierran

mis oídos se tapian

mis seso se abandona

y se desploma mi adentro

*

entre bruma y delicia

lentamente desciendo

poco a poco hacia la nada

*

me entorcho, rotatorio,

en torno a su presencia

en la espiral de su alma

*

mes dientes ya descubren

el pezón  de su lengua

mis pestañas desvelan

la punta de sus dedos

*

ya no sé decir nada

el hablar se me olvida

aprendo el ronroneo

*

mi esencia reflorece

en lo hondo de su esencia

por los siglos de los siglos….

Fernando Arrabal, París,

13 del mes Clinamen

del año  138  de la E. ’P. (4-IV-12 ‘v’),

natividad de Maldoror,

corsario de cabellos de oro.

***

..aprèp l’estavanida…

…aprèp l’estavanida

de la « petite mort »

me mena al repaus

me disent guerrièr

*

acabada l’assalida

del pecat lo mai mortal

de la  raubada del seu èime

de la panada del meu espaime

*

enlairat per la sia alenada

qu’es la sia sola flaira

ensucat pel seu chuc

qu’apuèi ne soi avanit

*

los uèlhs ja se clucan

las aurelhas se clavan

lo cervèl s’abandona

l’endedins s’abausona

*

entre nèbla e delici

lentament davali

dapasset cap al res

*

m’enviroli, rodejaire,

a l’entorn de sa preséncia

dins l’espirala de son arma

*

las mias dents destraucan

la popa de la sia lenga

e las mias cilhas esparpelan

la punta dels  seus dits

*

sabi pas res dire mai

lo parlar, m’o soi oblidat

aprèni a ronronejar

*

lo meu èsser torna florir

al prigond del seu ésser

per de sègles e de sègles.

Fernando Arrabal, Paris

Revirada Sèrgi Combes, Bordèu

8 del mes de Clinamen de l’an 139 de la E. ’P.

la maquina a pintrar.

 

 

 

***

 

… μετά τη μέθη…

 

… μετά τη μέθη

του μικρού θανάτου

με οδηγεί στην ανάπαυση

αποκαλώντας με πολεμιστή.

 

και το έγκλημα αποδεικνύει

το πιο θανάσιμο αμάρτημα

την απαγωγή της ψυχής της

την κλοπή του οργασμού μου

 

ζαλισμένος από την ανάσα της

που είναι το μοναδικό της άρωμα

μεθυσμένος από το σπέρμα της

λιπόθυμος  για το μετά…

 

τα μάτια μου σφάλισαν

τα αυτιά μου σφραγίστηκαν

το μυαλό μου εγκαταλείπεται

το πνεύμα μου καταρρέει

 

 

ανάμεσα σε ομίχλη και παραδείσους

αναχωρώ ήσυχα

σιγά-σιγά προς το τίποτε

τυλίγω περιστροφικά το κορμί μου

γύρω από την παρουσία της

μέσα στη σπείρα της ψυχής της

 

τότε τα δόντια μου ανακαλύπτουν

την άκρη της γλώσσας της

και τα βλέφαρά μου ανιχνεύουν

τις απολήξεις των μακριών δαχτύλων της

 

δεν μπορώ  πια να πω τίποτε

δεν μπορώ πια να μιλώ

μαθαίνω να γουργουρίζω

 

η  ψυχή μου διαστέλλεται

στα τρίσβαθα της ψυχής της

στους αιώνες των αιώνων.

 

Paris, Fernando Arrabal

(traduction en grec, Κalliopi Exarchou)

 

 

***

…after rapture…

…after rapture

palsied rattle

she takes me to my rest

calling me warrior

*

the offense sanctions

the most mortal sin

the rape of her soul

seized my orgasm

*

her inebriating breath

her sole perfume

her inebriating ejaculations

barred from this hereafter …

*

my eyes are closed

my ears are plugged

my brain lies fallow

my mind collapses

*

between fog and delight

I slowly drift away

toward nothingness

*

I coil and coil my body

around her presence

within my spiraling soul

*

my teeth stumble on

the tip of her tongue

my lashes disclose

the tips of her long fingers

*

I cannot speak

bereft of speech

I purr

*

my soul expands

at the core of her soul

from here all the way to the great hereafter…

Fernando Arrabal, Paris,

13  Clinamen de 138  de l’E. ’P. (4-IV-12 ‘v’),

Birth of Maldoror, the golden-haired corsair.

(Traduction de Ramona)

***

 

…despois do desmaio…

…despois do desmaio

pola « petite mort »

lévame xa ao repouso

chamándome guerreiro

*

concluído o asalto

do máis mortal pecado

de rapto da súa ánima

do roubo do meu orgasmo

*

tolo polo seu alento

que é todo o seu perfume

emborráchame o seu zume

e o despois sincópame…

*

meus ollos xa se pechan

meus oídos tápianse

meu miolo abandónase

e derrúbase o meu adentro

*

entre bruma e delicia

lentamente descendo

pouco a pouco cara á nada

*

entórchome, rotatorio,

en torno á súa presenza

na espiral da súa alma

*

meus dentes xa descobren

a mamila da súa lingua

as miñas pestanas desvelan

a punta dos seus dedos

*

xa non sei dicir nada

o falar esquéceseme

aprendo o ronroneo

*

a miña esencia reflorece

no fondo da súa esencia

polos séculos dos séculos….

Fernando Arrabal, París,

13 do mes Clinamen

do ano 138  da E. ’P. (4-IV–12 ‘v’),

natividade de Maldoror,

corsario de cabelos de ouro.

Versión ‘galega’ de Jaime Asensi.

***

…després  del sobrecor…

 

…després del sobrecor

per la “petite mort”

se m’emporta ja al repòs

dient-me guerrer

acabat ja l’assalt

del més mortal pecat

del rapte de la seva ànima

del furt del meu orgasme

embogit pel seu alè

que és tot un perfum

m’embriaga el seu suc

i després em col·lapsa…

els meus ulls ja s’acluquen

les meves oïdes es tapien

el meu cervell s’abandona

i i es desploma el meu interior

Entre boira i delícia

lentament baixant

a poc a poc cap al no-res

M’entorxo, rotatori,

al voltant de la seva presència

en l’espiral de la seva ànima

Les meves dents ja descobreixen

el mugró de la seva llengua

les meves pestanyes desvelen

la punta dels seus dits

ja no sé dir res

el parlar se m’oblida

aprenc el ruflet

la meva essència refloreix

al fons de la seva essència

pels segles dels segles…

Fernando Arrabal, París,

13 del mes Ciclamen

Traduction de Jordi Soler

***

Nach der Betäubung

Nach des kleinen

Todes Betäubung

Nennt sie mich Krieger

Und ich entspanne.

Die tödlichste Sünde

Besteht im Vergehen

Des Raubes ihrer Seele,

Des Stehlens meines Orgasmus!

Benebelt von ihrem einzigen Parfüm,

Ihrem Atem,

Berauscht von ihren Säften

Gleite ich ohnmächtig ins Danach…

Meine Augen sind geschlossen,

Meine Ohren verstopft,

Mein Gehirn lässt sich treiben,

Meine Geist löst sich auf.

Zwischen Nebel und Lust

Entferne ich mich behutsam

Und gehe auf das Nichts zu.

Rotierend um ihre Anwesenheit

Rolle ich mich ein

In die Spirale ihrer Seele.

Meine Zähne ertasten

Die Spitze ihrer Zunge

Und meine Wimpern entdecken

Ihre langen Fingerspitzen.

Ich weiss nichts mehr zu sagen

Ich kann nicht mehr sprechen.

Ich lerne schnurren.

Meine Seele erblüht

In den Untiefen ihrer Seele

Jahrhunderte über Jahrhunderte.

Fernando Arrabal, Paris

Trad.: Dorothée Bouchard

13 Clinamen de 138

Geburt Maldorors, goldhaariger Krieger